انتقال درد در بدن چگونه است؟

سیستم عصب سمپاتیک (SNS) در پاسخ فوری بدن به شرایط اضطراری از جمله درد شدید و حاد نقش دارد. واکنش این سیستم به درد یا ترس، پاسخ جنگ یا گریز ‘fight or flight’  می باشد. وقتی سیستم عصب سمپاتیک فعال می شود، سلول های ساقه مغز را تحریک می کند که مکانیسم های درد نزولی را برای آزاد شدن نورآدرنالین، سرتونین و اوپیوئیدهای اندوژن در شاخه پشتی کنترل می کنند.
سیستم عصب سمپاتیک با تنظیم حالت عروق، جریان خون و فشار خون ارتباط دارد و اثرات تحریک کننده بر قلب (بهبود گردش خون) و سیستم تنفسی (افزایش جذب اکسیژن) دارد. بنابراین درد، موجب افزایش ضربان قلب، فشارخون و سرعت تنفس می شود. اگر این پاسخ های فیزیولوژیکی بخصوص در یک فرد با بیماری های زمینه ای، طولانی شود، منجر به آسیب ایسکمی می شوند.
سیستم عصب سمپاتیک دارای اثر بازدارندگی بر هضم است و موجب کاهش یا پیشگیری از ترشح آنزیم های هضم و عمل پریستالتیک در دیواره دستگاه گوارش می شود. بنابراین درد می تواند منجر به کاهش توانایی هضم غذا شود که این نیز به نوبه خود می تواند باعث تهوع، استفراغ یا یبوست شود .

سیستم نورواندوکرین:
سیستم های عصبی و اندوکرین بواسطه غده هیپوفیز در پایه هیپوتالاموس بهم مرتبط هستند. برخی از پاسخ های بدن به درد بواسطه سیستم های عصبی و اندوکرین و عمدتاً بواسطه محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنوکورتیکال (HPA) و مسیر سمپاتومدولاری صورت می گیرد که شامل آزاد شدن واسطه هایی مثل کورتیزول، آدرنالین و نورآدرنالین، فاکتور رشد و سایتوکین ها می شود.

آدرنالین، نورآدرنالین و کورتیزول:
درد پاسخی را در آمیگدال فعال می کند که موجب تولید هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین (CRH) از هیپوتالاموس می شود. این پاسخ به غده هیپوفیز قدامی (جلویی) ارسال می شود که در آنجا سیستم SNS فعال می شود و تولید آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) را تحریک می کند. سیستم عصب سمپاتیک (SNS) مدولای غده آدرنال را تحریک می کند تا بتواند آدرنالین و نورآدرنالین که دارای اثرات گوناگونی هستند، آزاد کند (جدول 2).
 

جدول2: اثرات فیزیولوژیکی آدرنالین و نورآدرنالین
 

"برای مطالعه ادامه این مطلب اینجا را کلیک کنید."